Стровија Фестивал Втор ден | Strovija Festival day 2 (13.09.25)
Photos: Nikola Atanasov - Deus Верувам дека сите имаме моменти кога целосно се дисконектираме со луѓето и нештата што се случуваат околу нас. Живееме во свет на брз и предвидлив живот, каде што многу често забораваме дека интимните моменти не се тие кои ние детално ги планираме, за да може на крајот да сме задоволни дека нешто точно испаднало како што сме го замислиле. Туку тие, баш спротивно на тоа, се нештата што не’ приврзуваат со луѓето што се присутни во моментот и не’ потсетуваат дека нашето време, на планетава на која што чекориме, често е занемарено и самите не си даваме право да уживаме во тоа што е најосновно за нашето постоење – искуството, односно, искусување на убавите моменти во живо. Секој септември се јавува приликата ова да го живееме, барем за два-три дена, дружбата, комуникацијата, хаотичната егзистенција под ведро небо и сјајни ѕвезди – „Стровија“, културното собирање кое вдишува нов здив кај културните работници.
„Стровија“, што оваа година се оддржи по трет пат во селото Стровија, Прилеп, е фестивал за сите културни работници, како и љубители на културата, каде што за два-три дена, со кампување под ѕвездите во дворот на Планинарскиот дом „Стровија“, и големиот број на активности, музички настапи, се собираат млади и стари да уживаат во дружбата. Овој настан е организиран од Андреј Богатиновски, кој максимално секоја година вложува труд „Стровија“ да биде еден втор дом за сите нови уметници, особено музичарите, каде што ќе можат да се покажат себе си, како и да имаат едно поинтимно излагање со својата музика.
Вечерната атмосфера на вториот ден ја отворија Алембик (Ива Дамјановски и Виктор Танасковски). Настапот започна со „Хала (Hala)”. Атмосферична трака, која претставува фузија на акустичен и електронски звук, со елементи на фолк. Тоа што ја прави оваа изведба незаборавлива е вокалот на Ива. Со тон на мистичност, вокалот е контролиран, но, лесен, целосно ја води траката. Но, тука, за разлика од класичната поделба на вокалот од самиот инструментал, како посебен сегмент од траката што е поделен на делови (строфи, рефрен), во „Хала“ вокалот претставува уште еден слој на инструменталот кој е хармонизиран. „Хала“ оригинално беше објавена во две верзии, инструментал и верзија за филм. Траката беше направена за краткиот филм, со исто име , „Хала“, од Ангела Грозданов и Магдалена Донеска.
Алембик | Alembik
Заедно, со сите комбинирани слоеви на инструменталот, „Хала“, направи еден амбиент на динамично движење на звукот. Јасно беше дека низ публиката се шири чувство на фасцинација. Самиот настап означи една мултисензорна пресвртница, убаво дразнење на сетилата кое ти дава до знаење дека си жив, присутен и си дел од оваа конвергенција на околината околу тебе. Во тој момент сите станавме едно.
Алембик беа проследени со настапот на Калико (Ана Томовска, Горазд Митревски, Леон Тенев и Александар Коцевски – за настапот на Стровија басистот Александар не беше присутен) нов млад бенд на музичката сцена во Скопје. Оваа година тие беа дел од „Сепак се врти“, музички фестивал организиран од музичкиот колектив Гола Планина низ повеќе градови во Македонија. Мислам дека самиот бенд имаше еден full-circle момент, со тоа што нивниот настап, како дел од фестивалот, беше во Прилеп и сега повторно ги гледаме во едно уште поинтимно издание во Стровија.
Нема зборови со кои автентично би можела да ја објаснам енергијата која овој прекрасен бенд ја донесе на сцената. За Калико, дворот беше нивната дневна соба. Под тие светилки и дрва, на публиката и беше дадена можност да гледа низ еден, така наречен, „прозорец“. Гледајќи ги Калико како свират и комуницираат, како никој друг да не е присутен; сите шеги и разменети зборови помеѓу Ана, Горазд и Леон, ни даде можност појасно да ја почувствуваме искреноста и емоцијата во нивната музика. Со неколку зборови, тоа беше интимност без рефлектори.
Убавината на Калико се јавува во нивниот баланс. Секој меѓу себе се комплементира на еден ненаметлив и суптилен начин, го бркаат истото чувство и уште подобро го свират.
Покрај „Петрихор“, новиот предалбум кои дечките од Калико се спремаат да го објават, моментално, тие само ја имаат изјавено песната „Сино Сиво“, која, според мене, го опфаќа целосно чувството кое Стровија го креира во сите нас. Лесен ритам, со текст што на површината не’ остава со еден носталгичен пресврт. Завршувањето на летото и започнување на новиот циклус за творење, каде што секој културен работник се спрема нешто ново да спреми за тоа следно лето кое се чека што побргу да дојде. Изведбата на „Сино Сиво“ не само што беше одлична од страната на Калико, туку и самата публика, со нивните измешани гласови, како молитва си ја пееја. За момент настапот станува колективен и сите сме дел од приказната која Калико ја раскажуваат. Тие си ја изложуваат својата мелодија, ние ги нудиме нашите гласови и барем на секунда сите, повторно, стануваме едно.
Се надевам дека „Стровија“ ќе остане како еден од тие култни настани, што, не само ќе собере уште повеќе публика и интерес, туку и ќе мотивира други културни работници да продолжат да творат безусловно и создаваат вакви слични настани и фестивали кои не само ја подржуваат културната сцена, туку и собаротката, човечноста помеѓу сите нас. Да сме фини еден со друг, во свет кој често не тера да сме цинични и да си ја заборавиме нашата човечност.
Ana - Kaliko
I believe that we all have moments when we completely disconnect from the people and things that are happening around us. We live in a world where life is fast paced and predictable, where we often forget that intimate moments are not the ones that we plan in detail, so that in the end we can be satisfied that something turned out exactly as we planned. On the contrary, they are the things that connect us with the people who are present in the moment and remind us that our time, on this planet we walk on, is often neglected and we do not give ourselves the right to enjoy what is most fundamental to our existence – experience, that is, experiencing the beautiful moments in real life. Every September, the opportunity arises to live this, at least for two or three days, friendship, communication, chaotic existence under a clear sky and bright stars – “Strovija”, the cultural gathering that breathes new life into the cultural workers.
"Stroviјa", which this year was held for the third time in the village of Strovia, Prilep, is a festival for all cultural workers, as well as lovers of culture, where for two or three days, with camping under the stars in the yard of the "Strovija" Mountain Lodge, and a large number of activities, as well as musical performances, young and old gather to enjoy the company. This event is organized by Andrej Bogatinovski, who every year puts in more effort to make this event a second home for all new artists, especially musicians, where they can show themselves, as well as have a more intimate presentation of their music.
Iva - Alembik
The evening atmosphere of the second day was opened by Alembik (Iva Damjanovski and Viktor Tanaskovski). The performance began with “Hala”. An atmospheric track, which is a fusion of acoustic and electronic sound, with elements of folk. What makes this performance unforgettable is Iva’s vocals. With a tone of mysticism, the vocals are controlled, but light, completely leading the track. But here, unlike the classic separation of the vocals from the instrumental itself, as a separate segment of the track that is divided into parts (verses, chorus), in “Hala” the vocals represent another layer of the instrumental that is harmonized. “Hala” was originally released in two versions, an instrumental and a film version. The track was made for the short film of the same name, “Hala”, by Angela Grozdanov and Magdalena Doneska.
Together, with all of the combined layers of the instrumental, “Hala,” created an ambiance of dynamic movement of sound. It was clear that a sense of fascination was spreading throughout the audience. The performance itself marked a multisensory turning point, a beautiful stimulation of the senses that lets you know that you are alive, present, and part of this convergence of the environment around you. In that moment, we all became one.
Alembik was followed by the performance of Kaliko (Ana Tomovska, Gorazd Mitrevski, Leon Tenev and Aleksandar Kocevski – the bassist Aleksandar was not present for Strovija’s performance) a new young band on the music scene in Skopje. This year they were part of “Sepak se vrti”, a music festival, organized by the music collective Gola Planina across several cities in Macedonia. I think the band itself had a full-circle moment; with their performance, as part of the festival, being in Prilep and now we are seeing them again in an even more intimate edition in Strovija.
Leon - Kaliko
There are no words that can truly describe the energy that this wonderful band brought to the stage. For Kaliko, the yard was their living room. Under those lights and trees, the audience was given the opportunity to look through a, so-called, “window.” Watching Kaliko play and communicate as if no one else was present; all the jokes and words exchanged between Ana, Gorazd and Leon, gave us the opportunity to more clearly feel the sincerity and emotion in their music. In a few words, it was intimacy without the spotlight.
The beauty of Kaliko lies in their balance, each complementing each other in an unobtrusive and subtle way, chasing the same feeling and playing it even better.
Besides "Petrihor", the new pre-album that the guys from Kaliko are preparing to release, at the moment, they have only released the song "Sino Sivo", which, in my opinion, fully encompasses the feeling that Stroviјa creates in all of us. A light rhythm, with lyrics that on the surface leave us with a nostalgic twist. The end of the summer and the beginning of a new cycle of creation, where every cultural worker is preparing something new for that next summer that is expected to come as soon as possible. The performance of "Sino Sivo" was not only excellent on the part of Kaliko, but also the audience itself, with their mixed voices, singing it like a prayer. For a moment, the performance becomes collective and we are all part of the story that Kaliko is telling. They present their melody, we offer our voices and at least for a second we all become one again.
I hope that "Strovija" will remain one of those cult events, which will not only gather even more people and interest, but will also motivate other cultural workers to continue to create unconditionally and create similar events and festivals that not only support the cultural scene, but also the brotherhood, the humanity between all of us. Let's be nice to each other, in a world that often makes us cynical and makes us forget our humanity.
Gorazd - Kaliko
