Toshinori Kondo, Massimo Pupillo, Tony Buck - Eternal Triangle (i dischi di angelica, 2022)
Оваа рецензија оригинално беше објавена во 2022 на freejazzblog.org и е дел од серијата посветена на албуми што оставиле длабок траг — премногу значајни за да останат игнорирани, дури и години по нивното објавување | This review was originally published in 2022 on freejazzblog.org and it's a part of our series revisiting albums that made us feel too deeply to ignore — even years after their release.Сите долго-годишни уживатели на слободната форма на џез (free jazz) најверојатно се веќе навикнати на звукот од трубата на Тошинори Кондо (Toshinori Kondo), би ја препознале каде и да ја чујат.
Во овој албум, кој е снимен во во мај 2019, и издаден во Ноември 2022, две години после смртта на Кондо, тројцата прекрасни музичари, Тошинори Кондо (Toshinori Kondo), Массимо Пупило (Massimo Pupillo) и Тони Бак (Tony Buck), успеваат да створат искуство кое ја променува душата, со нивниот настап во Болоња, Италија.
Повеќето од нас најверојатно сме копале длабоко трагајќи токму по овие звуци и фреквенции, и конечно еве нѐ, способни да ја осетиме генијалноста со нејзиното највисоко достигнување. Фактот дека ова е едно од последните нешта кои Кондо ги отсвирел во живо, додава одредено возвишено чувство на музиката, затоа што доаѓа од уметник кој даде преголема иновативност на светот.
Албумот започнува со смиреност. Трубата на Кондо, како и обично, започнува со неверојатните ефекти, отворајќи се пред стереофонските перкусии (Тони Бак) и восхитувачкиот бас и електроника (Масимо Пупило).
Додека го слушам албумот, ми доаѓа идеја од еден животен тек на лист. Доаѓа есента и се одвојува од гранката поради суровиот амбиентален звук кој постои во есенцијата на звукот. Листот тргнува на своето патување полека паѓајки, додека трубата нежно го разнесува низ воздухот, по ритамот на суптилните перкусии кои звучат како малечки капки кои капат во вировите околу своето битие. Низ текот на паѓањето кон својата следна цел, поминува низ различни состојби поради разните звуци кои произлегуваат од албумот.
А од друга страна, покрај земската идеја – албумот има и футуристички звуци кои се толку добро измикасни каде што слушателот би имал проблем да ги поврзе со звуци од природата. Во зависност од состојбата на ум додека на слушателот, тој има за слобода да го избере текот на своето патување. Генијалноста на албумот е во комбинацијата на музичарите, затоа што електричната труба на Кондо секогаш ве вади надвор од реалноста на светот додека тапаните на Бак се најчесто дефиницијата за органски звук – отсвирени на природен начин, со звук каков што природата би створила. Електрониката постои за да ве поврзе помеѓу двата света, додека позадинскиот звук служи токму како тоа што ќе ве однесе до местото до кое вашиот ум одлучил да пристигне.
If you’re a long-time free jazz listener, your ear has probably already gotten used to recognizing the sound of Toshonori Kondo’s trumpet, wherever you happen to hear to it.
In this album recorded in May 2019, and released in November 2022, two years after Kondo’s death, the three incredible musicians, Toshinori Kondo, Massimo Pupillo and Tony Buck, achieved to deliver a soul-changing experience with their live set in Bologna, Italy.
Most of us have probably dug really deeply for some of these exact sounds and frequencies, yet here we are, being able to feel the genius in its prime. The fact that this is one of the last things that Kondo played live gives the music more subjective chills and a sublime feeling. He is an artist that gave the world so much.
The serenity starts being noted since the beginning of the album. Kondo’s trumpet, as per usual, along with his mind-boggling effects, opens up before a stereophonic percussion (Tony Buck) and the astounding bass and electronics (Massimo Pupillo).
While listening to the album, you're always free to imagine yourself living the course of a leaf and when autumn comes, getting disconnected from your branch by the raw ambient sound. Starting your journey slowly falling, the trumpet softly blows you around in the air to the subtle sound of percussion, like little raindrops dripping in the pools around all of your being. On the long travels to your next state, you encounter all kinds of different possible ways to ride, pointed in and out by the various sounds coming from the album.
On the other hand, the album is completely filled with futuristic sounds that are engineered so well that anyone listening would be less likely to connect with the mighty sounds of earthly nature. Depending on what state of mind you are in while you are listening to it, you can just choose your journey. The genius of the album is the combination of the musicians, of which Kondo’s electric trumpet always takes you out of the world, while Buck’s drums are usually the definition of organic, played out as nature itself would play them. The electronics are used to shift you between the two worlds while the background sound serves as the exact thing that is drifting you towards the destination in which your mind decides to arrive.