Mount Eerie - A Crow Looked At Me (P. W. Elverum & Sun Ltd., 2017)
Оваа рецензија е дел од серијата посветена на албуми што оставиле длабок траг — премногу значајни за да останат игнорирани, дури и години по нивното објавување | This review is part of our series revisiting albums that made us feel too deeply to ignore — even years after their release.Смртта е вистинска.
Тоа е реалноста со која сите се соочуваме порано или подоцна, и првиот стих на овој албум на Фил Елверум (Phil Elverum) под неговото уметничко име Mount Eerie, добро познато во инди рок (indie rock) сцената.
„А што со напрстокот?
Дали тоа беше цвет што ти го сакаше?
Не можам да се сетам
Ти најчесто паметеше наместо мене“
Напишан набргу по смртта на неговата сопруга Женевиев (Geneviève), цртачка, илустраторка и музичарка, A Crow Looked at Me истражува како загубата не ги менува само големите обележја на еден живот, туку продира и во малите моменти кои ги земаме здраво за готово. Секојдневното станува значајно: ранецот кој тајно бил нарачан како подарок сепак пристигнува; изнесувањето на ѓубрето значи враќање во куќа што повеќе не ја содржи нејзината присутност. Полека избледуваат живите сеќавања на нејзиното секојдневно постоење, нејзиното движење низ куќата и како крцка нејзината столица, заменети со статични фотографии.
Следејќи ја едноставноста на стиховите кои се скоро напишани во вид на дневник, A Crow Looked at Me е и музички едноставен, за разлика од некои претходни изданија на Елверум (Elverum). Снимен е целосно дигитално (за првпат дотогаш) ноќе, во собата каде што починала неговата сопруга, користејќи ги нејзините сопствени инструменти, нејзиното перце, нејзина хартија и гледајќи низ истиот прозорец низ кој и таа гледала. Резултатот е длабоко интимен. Ја слушаме амбиенталната бучава на просторијата и крцкањето на столицата на која седи. Песните се испорачани речиси како говорна изведба што делува помалку како настап, а повеќе како директен, нефилтриран тек на мисли. Двете панорамирани гитари што ја отвораат „Ravens“ звучат како намерно ехо на двете врани што ги опишува песната.
Но, и покрај неговото разорувачко прикажување на тагата, A Crow Looked at Me не е вежба во очај. Како што самиот Елверум (Elverum) има кажано, овој албум пред сè е сведоштво за неговата љубов кон Женевиев (Geneviève), и тој сака да го изнесе тоа во светот. Ова не е албум за лежерно слушање или како позадинска музика, и иако можеби не е за секого, неговата сила лежи во неговата бескомпромисна искреност.
Death is real.
That's the reality that we all face sooner or later, and the first line on this record by Phil Elverum under his moniker Mount Eerie, a well-known name in the indie rock scene.
"What about foxgloves?
Is that a flower you liked?
I can't remember
You did most of my remembering for me"
Written shortly after the passing of his wife Geneviève, a cartoonist, illustrator, and musician, A Crow Looked at Me explores how loss doesn't just alter the major landmarks of a life, but saturates the small, taken-for-granted moments. The mundane becomes profound: a backpack ordered as a secret gift still arrives; taking out the garbage means returning to a house that no longer contains her presence. The slow escaping of the vivid memories of her just existing, her movement through the house and how her chair creaks, replaced with static photographs.
Following the diary-like simplicity of the lyrics, A Crow Looked at Me is also simple musically, in contrast to some of Elverum's previous work. It was recorded entirely digitally (a first for him) at night in the room where his wife died, using her own instruments, her own pick, her own paper, and looking out of the same window that she used to look out of. The result is deeply intimate. We hear the room's ambient hum and the creak of the chair he sits on. The songs are delivered in a near-spoken word style that feels less like a performance and more like a direct, unfiltered transmission of thought. The two panned guitars that open "Ravens" feel like a deliberate echo of the two ravens the song describes.
But for all its devastating portrayal of grief, A Crow Looked at Me is not an exercise in despair. As Elverum himself has said, this record is above all a testament to his love for Geneviève, and he wants it to be known and out in the world. It is not an album for casual listening or background music, and while it may not be for everyone, its power lies in its uncompromising honesty.