trickpony - 24/7 Heaven (Step Ball Chain, 2025)
Преведено на Македонски од Исток Улчар | Translated in Macedonian by Istok Ulchar Секогаш се прашував дали луѓето во минатото го романтизирале секојдневието, или пак нештата што тие ни ги оставиле биле длабоко идеализирани. Можеби оние кои ги создале биле целосно вљубени токму во мигот на создавањето. Се чини дека денес често се мачиме да ја најдеме животната убавина, со сета негова сонливост и мекост.
За среќа, за тие од нас кои сме копале длабоко за да најдеме нешто што би нè вратило на времето кога за првпат сме слушале одреден жанр, и сме си го нашле патот дома низ неговиот звук – него конечно го добивме повторно. Звук долго очекуван од обожавателите на трип-хопот насекаде; испорачан од берлинско трио со неколку еднинки (singles) зад себе, кое стана широко препознатливо по нивниот малбум (EP) Pillow Talk од 2024. Се чини нашле свој уникатен јазик, каде сега се целосно вдомени на нивниот дебитантски албум.
Замислете комбинација од вокалите на Lamb со влијанието од големи инструментални хип-хоп продуценти на 90-тите како DJ Shadow, DJ Cam, покрај подлабоко подземни ликови како Rockers Hi-Fi или Smith & Mighty, потоа додавајќи суптилен слој на техно од 90-тите како Orbital или The Future Sound of London. 24/7 Heaven го носи сето ова во себе. Албумот се отвора со сонлива нумера која веднаш ве влече во состојба на романтизација, нежно одвојувајќи ве од секојдневната свесност. Од таму, потекува кон хип-хоперски ритми изградени на валкани добоши и на прекршени тактови, каде меки вокали легнуваат врз сурова основа, спојувајќи се со сонливи, апстрактни звучни ефекти.
Не е сето само старошколско расположение, присутна е и, се разбира, доза на футуризам, но тоа е онаков што е влијаен од изведувачи како Oneohtrix Point Never, изразен преку благи научно-фантастички текстури. Албумот ве води кон целосно апстрактна состојба, не онаа на лебдење низ вселената, туку онаа цврсто вкоренета на земјата. Ова е таа романтизација што ја спомнав претходно, наоѓање начин на идеализирање на просторот околу себе и доведување на моментално најдлабокото себство.
Силно одекнувачките добоши помагаат да останете усогласени со вашиот внатрешен ритам, додека внимателно подвижувачки ефекти го вртат умот, создавајќи возбуда за неочекуваното и за непознатото. Сето ова е приземјено од вокалите кои ве одржуваат свесни. На крај, човек сфаќа дека е возможно да се идеализира животот и да се живее на свој начин. Трип-хопот секогаш брилирал при ова. Музика која, со своите сурови, длабоки тактови, дава волја за живот, додека истовремено дозволува тежината на животот да лебди над сето тоа; eдноставно прифаќање дека без едното, другото не може да постои.
I've always wondered whether people in the past romanticised their everyday reality, or the things we have left by them were the ones deeply idealized. Perhaps the ones who created them were fully in love with the exact moment of it. It seems today we often struggle to find the beauty of life, with its natural dreaminess and mellowness.
Luckily, for those of us who have dug deep to find something that could take us back to the first times we listened to a certain genre, and found our way home through its sound – we finally got it again. A sound long awaited by trip-hop fans everywhere. Delivered by a Berlin-based trio with a few singles behind them, who became widely recognized after their 2024 EP Pillow Talk. It seems they've found their unique language, one they now fully inhabit on their debut album.
Imagine combining the vocals of Lamb with the influence of great '90s instrumental hip-hop producers like DJ Shadow, DJ Cam, alongside deeper underground figures such as Rockers Hi-Fi or Smith & Mighty, then adding a subtle layer of '90's EDM like Orbital or The Future Sound of London. 24/7 Heaven carries all of this within it. The album opens with a dreamy track that immediately pulls you into a state of romanticisation, gently removing you from everyday awareness. From there, it flows into hip-hop rhythms built on dirty snares and broken beats, where soft vocals lay themselves over a raw base, merging with dreamy, abstract sound effects.
It's not all just old-school vibe, there is also of course a hint of futurism present, but it's the kind influenced by artists like Oneohtrix Point Never, expressed through mild sci-fi textures. The album draws you into a fully abstract state, not one of drifting through the universe, but one rooted firmly on earth. This is the kind of romanticisation I mentioned earlier, finding a way of idealizing the space around you and bringing your deepest self at the moment.
The heavily reverbed snares help you stay aligned with your internal rhythm, while the carefully panned effects spin the mind, creating excitement for the unexpected and the unknown. All of this is grounded by the vocals that keep you conscious. After all, one realizes that it’s possible to idealize life and live it in your own way. Trip-hop has always excelled at this. Music that gives the will to live with its raw, deep beats while at the same time allowing the heaviness of life to hover above it all. Simply accepting that without the one, the other cannot exist.