Michele Rabbia, Gianluca Petrella, Eivind Aarset - Lost River (ECM, 2019)
Оваа рецензија оригинално беше објавена во 2019 на македонскиот сајт frekvencii.mk и е дел од серијата посветена на албуми што оставиле длабок траг — премногу значајни за да останат игнорирани, дури и години по нивното објавување | This review was originally published in 2019 on the macedonian website frekvencii.mk and it's a part of our series revisiting albums that made us feel too deeply to ignore — even years after their release.Пред неколку дена, преку издавачката куќа ЕЦМ (ECM) излезе нов албум од величественото трио составено од двајцата Италијански Музичари – Мишел Рабиа (Michelle Rabbia), Гланлука Петрела (Glanluca Petrellа), и Норвешкиот музичар Еивинд Аарсет (Eivind Aarset).
Албумот, именуван Лост Ривер (Lost River) звучејќи помрачно и од црна дупка, започнува со звук кој ти прави да се чувствуваш како да се будиш од објективната реалност и си ставен во нечовечка форма, правејќи те непостоечко суштество кое се движи низ ништоста на универзумот.
Комбинацијата на инструментите ти прават да бидеш способен да комуницираш со умот на универзумот. Еивинд Аарсет (Eivind Aarset) прави неговата гитара да звучи како инструмент кој не е од земјата (како и обично). Додека Гианлука Петрела (Gianluca Petrella) ја гали душата со тромбонот. А во позадина, се слушаат звуците од природата кои Мишел Рабиа (Michelle Rabbia) ги креира преку перкусии, за да те потсети дека всушност сеуште постоиш во физичка форма, и потсвесно ти дава дозвола дека е во ред да мрднеш одреден дел од телото.
Додека сеуште си разбуден/а од симулацијата на светот, во позадина се слушаат амбиентални траки кои звучат како музиката на сферите, меланхолични, мрачни и некако тажни. Но како што албумот продолжува сфаќаш дека тие меланхолични чувства кои ги добиваш не се воопшто лоши. Напротив, добиваш чувство како да слушаш дел од универзалната вистина, и не те боли воопшто.
Кон крајот на албумот, се слуша шум, претпоставувам дека тоа би било звукот на враќањето назад кон земјата, за да бидеш вратен назад во објективната халуцинација на реалноста, заедно со останатите човечки суштества.
Затоа ако сакаш да искусиш нова форма на медитација, која е водена од идеите на некој друг, навистина препорачувам да го чуеш албумот.
A couple of days ago ECM released their new album by the majestic trio consisting of the two Italian musicians Michele Rabbia and GIanluca Petrella, and the Norwegian Eivind Aarset.
The album, named Lost River, which sounds darker than a black hole, starts with something that gives you the feeling of waking up from objective reality and suddenly finding yourself in a non-human form—a non-existent creature, drifting through the nothingness of the universe.
The combination of the instruments makes you communicate with the mind of the universe, Eivind Aarset makes his guitar sounds like a non-earthly instrument (as per usual). While Gianluca Petrella caresses your soul with his trombone. And in the background, you can hear the nature sounds Michele Rabbia creates with his percussion, to remind you that you still actually exist in a physical form and subconsciously gives you a permission to move a part of your body.
While still woken up from the simulation of the world, you can hear Ambiental tracks which feel like listening to the music of the spheres, sounding melancholic, dark and somehow sad. But as the album continues playing you realize that those melancholic feelings you get, are not bad at all, feels like hearing a part of the universal truth, and it does not hurt at all, not even a bit.
As the albums approaches its end, you can hear a little noisy sound, I guess that's the way of starting to get back to earth, so they can take you back to the objective hallucination of the reality, among the other human beings.
So, if you want to experience a different form of meditation, led by someone else's ideas, I highly recommend listening to this album.
